فانتزی خصوصی یک چنگ زده

نه اون تو رو، دیگه چه شانسی میمونه برای عاشقی.

خب بیاد همو بشناسیم دیگه.

یه نفر هست بهش فکر میکنم زیاد. اول فکر میکردم اینجوری بوده که من جمع بندی کردم دیدم خوبه بعد گفتم حالا بیا بهش فکر کن. بعد دیدم مطمئن نیستم. بعد کلا گفتم بیا بهش فکر نکنم، کی بیاد؟ نمیدونم. بعد حالا بهش فکر نمیکنم دیگه، اما میاد تو ذهنم و عصبانی میشم از دست خودم. چرا؟ چون فکر میکنم من تو فکر اون نیستم،  یعنی داخل مغزش، مخچه اش. بعد میگم خب مغز خودشه،  منم اختیار مغز خودمو دارم، دلم میخواد فکر کنم. چه ربطی داره به اینکه اون به من فکر نمیکنه، نمیکنه نکنه کون لقش. 

من که اونو نمیشناسم بگم درگیر عشق یه طرفه شدم. اون فقط یه تصویره. پنج درصد این تصویر اونه، نود و پنج درصدش تخیلات خودمه، پس از چی عصبانی باشم؟! عشق یه طرفه کجا بود؟!  این فقط یه فانتزی خصوصیه. 

یعنی حالا فکر کنم؟ 

حالا اینی که من ازش خوشم اومده، و فکر میکنم موفق و باهوشه، در واقع اگه ترازویی و وزن کشی بود، احتمالا من از اون بهترم. فکر نکنم حتی یه ماه هم تو زندگیش سختی های منو کشیده باشه. نشسته بی دغدغه پشت میزش و میزهاش درس خونده و پول درورده. 

کجا میفهمه چنگ زده یعنی چی.